ახ.წ. 1072–1089: დიდი თურქობა და უდიდესი თავგანწირვა

მეფე გიორგი II-ს ისტორია ხშირად მკაცრად განსჯის და „სუსტ“ მეფეს უწოდებს, მაგრამ ეს იგნორირებას უკეთებს იმ გამოუვალ მდგომარეობას, რომელშიც ის აღმოჩნდა. ის მეფობდა შუა საუკუნეების საქართველოს ყველაზე ბნელი კოშმარის — „დიდი თურქობის“ დროს. მანასკერტის ბრძოლის (1071) შემდეგ, სადაც სელჩუკებმა ბიზანტიის იმპერია გაანადგურეს, საქართველო წარღვნის პირისპირ მარტო დარჩა.

გიორგი II მშვიდობისმოყვარე კაცი იყო, რომელსაც გადარჩენისთვის ომი აიძულეს. სელჩუკი თურქები მხოლოდ დასაპყრობად არ შემოსულან; ისინი მოვიდნენ თავიანთი ფარებით, რათა დასახლებულიყვნენ და სასოფლო-სამეურნეო მიწები საძოვრებად ექციათ. ეს საფრთხეს უქმნიდა ქართველი ერის ფიზიკურ არსებობას.

შეუძლებელი არჩევანი

გიორგი II ცდილობდა ებრძოლა. მან მოიგო ფარცხისის ბრძოლა (1074), რითაც პირადი სიმამაცე დაამტკიცა. მაგრამ დამპყრობლების ტალღები დაუსრულებელი იყო. გააცნობიერა რა, რომ სამხედრო წინააღმდეგობა ხალხის განადგურებას გამოიწვევდა, გიორგი II-მ მძიმე გზა განვლო ისპაჰანამდე, რათა სულთან მელიქ-შაჰ I-ს შეხვედროდა.

ის დათანხმდა მძიმე წლიური ხარკის (ხარაჯის) გადახდას და სელჩუკთა სიუზერენიტეტის აღიარებას. სანაცვლოდ, სულთანმა მისი მეფობა აღიარა და კახეთი და ჰერეთი დაუბრუნა. ეს დამამცირებელი მშვიდობა იყო, მაგრამ მან საქართველოს დრო მოაგებინა.

გადადგომა

თუმცა, ხარკმა თარეში არ შეაჩერა. ქვეყანა გაპარტახდა. 1089 წელს უსისხლო გადატრიალება მოხდა. ზუსტი დეტალები ისტორიისთვის უცნობია, მაგრამ შედეგი ნათელი იყო: გიორგი II-მ რაღაც არაჩვეულებრივი გააკეთა. ის ტახტიდან გადადგა თავისი 16 წლის ვაჟის, დავითის სასარგებლოდ.

განზე გადგომით, გიორგი II-მ გზა გაუხსნა დავით IV აღმაშენებელს, საქართველოს ისტორიაში უდიდეს მეფეს. გიორგი II-მ კიდევ დიდხანს იცოცხლა შვილის ჩრდილში, როგორც „მეფეთა მამამ“, კმაყოფილმა იმით, რომ სამეფო სხვის ხელში ძლიერდებოდა. მისმა მსხვერპლმა გადაარჩინა დინასტია და ერი.

ტურისტული გზამკვლევი: წინააღმდეგობის ნანგრევები

  1. ფარცხისის ციხე: ეწვიეთ გიორგი II-ის უდიდესი გამარჯვების ადგილს. ქვემო ქართლში მდებარე ნანგრევები მცენარეებითაა დაფარული, მაგრამ შთამბეჭდავია. ეს არის ადგილი, სადაც „სუსტმა“ მეფემ დაამტკიცა, რომ ბრძოლა შეეძლო.
  2. გელათის მონასტერი: თუმცა მისი შვილის, დავითის აგებულია, გიორგი II სავარაუდოდ აქ ან ახლომდებარე სამეფო საძვალეში განისვენებს, იმ მშვიდობაში, რომლის მისაღწევადაც მან გვირგვინი გაწირა.