ახ.წ. 234–249: სტაბილურობა ქაოსის ეპოქაში

მეფე ბაკურ I (ბაკურიუსი), ვაჩეს ძე, ტახტზე მაშინ ავიდა, როცა სასანიანთა ჩრდილი სულ უფრო გრძელდებოდა. თუმცა ისტორიამ მისი ყოველდღიური ცხოვრების შესახებ ცოტა რამ შემოგვინახა, მისი მეფობის კონტექსტი საოცარი დიპლომატიური უნარის ისტორიას გვიყვება.

მისი მეფობისას სასანიანთა მეფემ, შაპურ I-მა რომის წინააღმდეგ თავისი ლეგენდარული ომები დაიწყო. შაპური იყო დამპყრობელი, რომელმაც მოგვიანებით რომის იმპერატორიც კი ცოცხლად ჩაიგდო ხელში. იბერიის მსგავსი პატარა სამეფოსთვის, რომ ამ დაპირისპირებულ ტიტანებს შორის გადარჩენილიყო და არ განადგურებულიყო, უდიდესი სიფრთხილისა და გამჭრიახობის მქონე მმართველი იყო საჭირო.

მშვიდი მცველი

ბაკურ I ხშირად განიხილება როგორც „გარდამავალი“ მეფე, მაგრამ ეს აკნინებს მის მიღწევას. ეპოქაში, როცა ქალაქები იწვოდა და დინასტიები ქრებოდა, მცხეთა ფეხზე იდგა. მან მოახერხა იბერიის ავტონომიის შენარჩუნება, სანამ შაპური მესოპოტამიაში რომს ებრძოდა.

მან გააგრძელა არშაკიანთა პოლიტიკა: რომთან მეგობრობისა და სპარსეთის დაშოშმინების ბალანსი. ეს იყო სიარული ბეწვის ხიდზე. ერთი არასწორი ნაბიჯი განადგურებას ნიშნავდა. ის ფაქტი, რომ ბაკური საკუთარ ტახტზე ბუნებრივი სიკვდილით გარდაიცვალა და შვილს სტაბილური სამეფო დაუტოვა, მისი უდიდესი გამარჯვებაა.

ტურისტული გზამკვლევი: ხელუხლებელი მიწები

რადგან მისი მეფობა ქვეყნის შიდა ნაწილისთვის შედარებით მშვიდობიანი იყო, ეს პერიოდი სავარაუდოდ სოფლის მეურნეობის გაფართოებას უკავშირდება:

  1. შიდა ქართლის ვაკე: სამეფოს გული. გორისა და კასპის სოფლებში გავლისას თქვენ გადიხართ იმ ნაყოფიერ მიწებზე, რომლებიც ბაკურის სამეფოს კვებავდა და საშუალებას აძლევდა ყოფილიყო თვითკმარი, მაშინ როცა გარშემო სამყარო იწვოდა.
  2. არმაზისხევი: პიტიახშთა (ერისთავთა) სამარხები აქედან გვიჩვენებს, რომ დიდებულები კვლავ მდიდრულად ცხოვრობდნენ, რაც ეკონომიკურ სტაბილურობაზე მეტყველებს.